نوشته های منا سبزه وند

عقد معین در قانون مدنی ایران تعریف شده است. این نوع از عقود بسیار کاربردی و مهم هستند و انواع مختلفی دارند. در این مقاله سعی کردیم با ذکر مثال‌هایی، این نوع عقد را تعریف کنیم.

عقد غیر معوض به عنوان عقد مجانی شناخته می‌شود. در شرایطی که شخصی به صورت مجانی مال یا تعهدی را در مقابل دیگران انجام دهد، این عقد تشکیل شده است.

قرارداد مجری ذیصلاح قراردادی است که بین کارفرما و شخص مجری ذیصلاح منعقد می‌شود. در شرایطی که پروژه عظیمی در حال اجرا باشد، از یک تیم یا شخص حقوقی برای اجرای پروژه استفاده می‌شود.

قرارداد تبدیل تعهد به قراردادی گفته می‌شود که طرفین قرارداد بعد از انعقاد قرارداد اولیه آن را منعقد می‌کنند. در قرارداد جدید ممکن است یکی از طرفین یا موضوع توافق، با رضایت طرفین تغییر کند.

قرارداد فی مابین اشخاص زمانی که با رعایت شرایط صحت عقد و مطابق قانون منعقد شود، دارای اعتبار است. امضای قرارداد سبب ایجاد تعهداتی بر عهده طرفین خواهد شد.

پرداخت دین مطابق قانون مدنی یکی از راه‌های سقوط تعهد محسوب می‌شود. شخص مدیون با پرداخت دین، به تعهد خود در مقابل دائن (طلبکار) عمل می‌کند.

قرارداد اجرای کار ساختمانی برای اقدامات مختلفی مانند سفت‌کاری، نازک‌کاری و اقدامات مربوط به ساختمان منعقد می‌شود. طرفین ملزم هستند مفاد این قرارداد را به طور کامل اجرا کنند.

معامله غرری یکی از حالت‌هایی است که سبب بطلان معامله می‌شود. وقتی فروشنده قدرت تسلیم و تحویل مال به خریدار را نداشته باشد یا طرفین نسبت به موضوع معامله جاهل باشند، معامله غرری است.

اجرای تعهد قراردادی عنصر اصلی انعقاد قراردادها است. یعنی همه افراد قرارداد را با هدف انجام آن امضا می‌کنند. در شرایطی اجرای قرارداد با دشواری و تعذر همراه است. این مورد شرایطی دارد که سبب عدم مسئولیت متعهد می‌شود.