شرایط به کارگیری نیروی کار انسانی با استفاده از قرارداد کارگر ساده

قرارداد کارگر ساده ، در زمینه استفاده از نیروی کار اشخاص تنظیم و منعقد می‌شود. این قرارداد را می‌توان در حوزه‌های مختلف و نیز برای اهداف گوناگون تنظیم کرد. به طور کلی انعقاد چنین قراردادی، برای تنظیم روابط طرفین ضرورت دارد و در بسیاری از موارد مفید به فایده است. در این مقاله، جزئیات این قرارداد را مورد بررسی قرار می‌دهیم و شما را در تنظیم آن یاری می‌کنیم. این قرارداد، یکی از انواع قرارداد استخدام کارگر محسوب می‌شود.

چرا تنظیم قرارداد کارگر ساده ضرورت دارد؟

به صورت کلی، روابط فی ما بین صاحبان و پذیرندگان کار، پیچیدگی و حساسیت بسیار زیادی دارد. در این میان برخی از اشخاص، بدون توجه به این بُعد از روابط کاری، همکاری خود را بدون عقد قرارداد آغاز می‌کنند و پس از مدتی دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شوند. به این ترتیب، عدم وجود قرارداد کار سبب می‌شود که حقوق و منافع طرفین به نحو مطلوب تامین نشود زیرا به طور کلی، یکی از مزای تنظیم قرارداد کار، تاکید بر آثار قرارداد و حقوق طرفین است.

در خصوص استفاده از نیروی کار انسانی نیز، قرارداد کارگر ساده باعث می‌شود که جزئیات روابط کارگر و کارفرما در مقابل یکدیگر مشخص شود. به نوعی که این قرارداد در مواقع بروز اختلاف، به عنوان یک سند قابل استناد در نظر گرفته می‌شود. البته مطابق با آنچه که در این مقاله بیان خواهد شد، قرارداد کارگر و کارفرما هم به صورت شفاهی و هم به صورت کتبی قابل انعقاد است اگرچه به شما توصیه می‌کنیم که این قرارداد را حتی الامکان به صورت کتبی تنظیم کنید زیرا انعقاد این قرارداد به صورت شفاهی سبب می‌شود که به مرور زمان، مفاد آن مورد تحریف یا فراموش شدگی قرار گیرند. از سوی دیگر، چنین قراردادهایی در زمان وقوع اختلاف، آن چنان نمی‌توانند حقوق طرفین را در محاکم تامین کنند.

قرارداد کارگر ساده ، مطابق با چه نظام قانونی تنظیم و منعقد می‌شود؟

قبل از تعیین نظام حقوقی حاکم بر این قرارداد، ابتدا هدف از انعقاد آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم. قرارداد ساده کارگری ، به منظور استفاده از نیروی کار کارگر ساده شکل می‌گیرد. به بیان دیگر به موجب این قرارداد، کارگر برای انجام امور معین در بازه‌های زمانی مشخص به کار گرفته می‌شود. در این میان، شخصی که به عنوان صاحب کار محسوب می‌شود، وظیفه دارد که دستمزد کارگر را به صورت مقرر پرداخت کند.

بنابر آنچه که در خصوص انعقاد این قرارداد بیان شد، می‌توان به سادگی به ماهیت کاری این قرارداد پی برد. با این تفسیر باید توجه داشت که این قرارداد از جمله قراردادهای معین است و استانداردهای موجود در قانون کار بر آن نظارت دارند. به عبارت دیگر، تنظیم کردن این قرارداد بر اساس سایر چهارچوب‌‌های قانونی، قرارداد را از درجه اعتبار خارج می‌سازد. بنابراین با توجه به ماهیت کاری این قرارداد، صاحب کار به عنوان کارفرما و کارگر ساده به عنوان کارپذیر خوانده می‌شود. از سوی دیگر، قرارداد ساده بین کارگر و کارفرما را می‌توان هم به صورت شفاهی یا کتبی و هم به صورت موقت یا دائمی تنظیم کرد.

به منظور تنظیم صحیح و دقیق این قرارداد، این امکان نیز وجود دارد که از خدمات مشاوره حقوقی کارگر بهره ببرید. به این ترتیب، می‌توانید یک قرارداد کامل و بدون نقص در اختیار داشته باشید.

آیا اراده کارفرما و کارپذیر در تعیین شرایط حاکم بر قرارداد کارگر ساده نقش دارد؟

همانطور که مورد اشاره قرار گرفت، نمونه قرارداد کارگر ساده به عنوان یک قرارداد معین محسوب می‌شود. بنابراین قواعد و احکام قانون کار بر این قرارداد حاکمیت دارند و اراده کارفرما و کارپذیر، در تعیین چهارچوب حاکم بر این قرارداد جایگاهی ندارد. البته این حکم به صورت مطلق نیست. به این صورت که اعمال اراده کارفرما و کارگر برای تعیین شرایط حاکم بر مسائلی که ذیل قانون کار تعیین و تکلیف نشده است ممکن خواهد بود. برای مثال، این امکان برای کارفرما و کارگر وجود دارد که شرایطی را در خصوص اصل محرمانگی و عدم رقابت، بر اساس توافق برای قرارداد خود در نظر بگیرند. برای این منظور می‌توانید به صورت جداگانه نیز از قرارداد اطلاعات محرمانه بهره ببرید و این قرارداد را نیز میان طرفین امضا کنید.

2 ویژگی مهم این قرارداد

علاوه بر معین بودن فرم قرارداد کارگر ساده ، این قرارداد ماهیتی معوض و رضایی دارد. معوض بودن این قرارداد از این جهت است که بهره بردن از نیروی کار کارگر، به صورت مجانی ممکن نیست. به همین دلیل یکی از مهم‌ترین وظایف کارفرما، پرداخت حق السعی یا حقوق کارگر است. از سوی دیگر، رضایی بودن این قرارداد به این معنا است که به محض توافق کارفرما و کارگر، این قرارداد منعقد می‌شود و تشریفات خاصی در این زمینه وجود ندارد.

در این قرارداد بر کارگر چه تعهداتی بار می‌شود؟

توجه داشته باشید که در این قرارداد، تنها اشخاص حقیقی می‌توانند در جایگاه کارگر قرار بگیرند. به طور کلی، تعهدات کارگر به شرح ذیل مورد بررسی قرار می‎‌گیرد:

1. یکی از تعهدات اولیه کارگر، اجرای درخواست‌های کارفرما است. به طور کلی، علاوه بر وجود یکسری شرح وظایف برای کارگر، او باید انتظارات کارفرما را در زمینه کاری خود محقق کند.
2. کارگر وظیفه دارد کلیه اموری که به صورت عام یا به صورت خاص از او در خواست می‌شود را شخصا انجام دهد. به عبارت دیگر، تعهداتی که کارگر موظف به اجرای آن‌ها است، تعهدات قائم به شخص به حساب می‌آیند. بنابراین این امکان برای کارگر وجود ندارد که اجرای این تعهدات را به شخص یا اشخاص دیگری بسپارد.
3. کارگر تعهد دارد که اصول امانت داری را در خصوص امور کاری خود و نیز در خصوص ابزار و تجهیزاتی که از سوی کارفرما در اختیار او قرار داده می‌شود به اجرا درآورد. بنابراین اگر در این زمینه خساراتی به کارفرما وارد شود، کارپذیر مسئولیت جبران آن خسارات را خواهد داشت.
4. کارگر وظیفه دارد که استانداردهای انضباطی را در خصوص محل کار خویش رعایت کند. این استانداردها، بر اساس قانون یا مطابق با اوضاع و احوال محل کار از سوی کارفرما تعیین می‌شوند.

کارفرما در این قرارداد چه تعهداتی دارد؟

در ابتدا باید توجه داشت بر خلاف آنچه که در خصوص کارگر بیان شد، در این قرارداد کارفرما می‌تواند به عنوان شخص حقیقی یا حقوقی واقع شود. به طور کلی، تعهداتی که بر کارفرما در این قرارداد بار می‌شود به شرح زیر است:

1. کارفرما موظف است که حقوق و مزایای کارگر را بر اساس استانداردهای قانون کار پرداخت کند. حقوق و مزایای کارگر، شامل مواردی از قبیل کمک عائله‌ مندی، هزینه‌‌های کمک مسکن، خرید خواروبار، ایاب و ذهاب کارگر، مزایای غیر نقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه سازمان و … است.
2. کارفرما در مقابل نمایندگان خود که در محل کار با کارگر در تعامل هستند، مسئولیت دارد. منظور از نمایندگان کارفرما، اشخاصی است که از جانب کارفرما محل کار را اداره می‌کنند. در این راستا، کارفرما در مقابل تمامی تعهداتی که نمایندگان او در برابر کارگر عهده دار می‌شوند، پاسخگو است.
3. کارفرما موظف است که احکام و استانداردهای حاکم بر کار را تماما مورد اجرا قرار دهد. به طور جزئی‌تر، منظور از این استانداردها، قواعدی است که باید در قرارداد، در خصوص کار کارگر رعایت شوند. برای مثال، حداقل ساعات کاری که 8 ساعت است، باید در قرارداد کارگر ساده نیز در نظر گرفته شود. همچنین اگر موضوع کار جز مشاغل سخت محسوب ‌شود، باید حداقل ساعات کاری (6 ساعت در شبانه روز) مورد توجه قرار گیرد. در غیر این صورت، قرارداد با مشکل روبرو خواهد شد.

دیگر تعهدات کارفرما در این قرارداد

در ادامه این بخش، به دیگر تعهدات کارفرما نسبت به نیروی کار انسانی می‌پردازیم و درباره آن توضیح می‌دهیم:

1. یکی دیگر از مهمترین تعهدات کارفرما نسبت به نیروی کار انسانی، پرداخت حق بیمه کارگر است. این تعهد، بر اساس قانون کار و قانون تامین اجتماعی برای کارفرما در نظر گرفته می‌شود. در صورت عدم پرداخت حق بیمه کارگر، کارفرما باید علاوه بر پرداخت کل مبلغ بیمه، جریمه‌ای معادل 2 تا 10 برابر حق بیمه‌های معوقه بپردازد؛
2. کارفرما باید پیش نیازهای لازم برای رعایت اصول و مقررات ایمنی را در محل انجام کار کارگر فراهم کند. منظور از اصول مذکور، اصولی است که برای حفظ سلامت و بهداشت کار کارگر لازم تلقی می‌شوند. توجه داشته باشید که این اصول، توسط وزارت کار و از طریق شورای عالی حفاظت فنی مورد تعیین و تکلیف قرار می‌گیرند.

توجه داشته باشیم که

استفاده از نیروی کار انسانی و به کارگیری کارگر ساده، به دلیل روی کار آمدن قوانین مرتبط و نظارت همه جانبه، حساسیت بیشتری نسبت به قبل پیدا کرده است. به همین دلیل لازم است که پیش از هر اقدامی، برای تنظیم یک قرارداد اختصاصی، با مشاوران حقوقی یا وکلای مجرب گفتگو کنید. همچنین این امکان نیز وجود دارد که از خدمات تیم رکلا بهره ببرید.

تیم حقوقی رکلا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی و تنظیم قرارداد ، این امکان را ایجاد کرده است که بتوانید به سهولت در خصوص این قرارداد تصمیم بگیرید یا آن را انجام دهید.