نکاتی که باید پیش از امضای قرارداد شراکت سفره خانه بدانید!
عقد شرکت یکی از عقود تعریف شده در قانون مدنی است. این عقد به وسیله توافق میان دو یا چند شریک امضا و ایجاد می‌شود. این عقد زمانی تشکیل می‌شود که دو یا چند شریک، سرمایه‌های نقد و غیر نقد خودشان را گرد هم آورده باشند. قرارداد شراکت سفره خانه نیز نوعی عقد شرکت است که در راستای مشارکت کاری امضا و ایجاد می‌شود. این توافق نامه در صورتی از ماهیت حقوقی لازم برخوردار می‌شود که توسط تمام شرکا امضا شده باشد. قراردادی که میان شرکا تنظیم شده در حکم سند معتبری است که همکاری آن‌ها با یکدیگر را به اثبات می‌رساند. بنابراین شرکا باید تمام موضوعات مورد توافق خودشان را در قرارداد بنویسند. همچنین این قرارداد در صورتی از اعتبار و نفوذ قانونی کامل برخوردار می‌شود که مطابق با شرایط و ضوابط قانونی تنظیم شده باشد. این قرارداد، یکی از انواع قرارداد شراکت محسوب می‌شود.
در مقاله حاضر قصد داریم که نکات حقوقی مربوط به قرارداد مشارکت و نحوه تنظیم شراکت نامه‌ای که برای راه‌اندازی سفره خانه استفاده می‌شود را بررسی کنیم.
قرارداد شراکت سفره خانه در فصل هشتم از باب سوم قانون مدنی
قانون گذار فصل هشتم از باب سوم قانون مدنی را به عقد شرکت اختصاص داده است. این فصل مواد 571 الی 606 قانون مدنی را شامل می‌شود. همچنین قانون گذار براساس ماده 10 قانون مدنی نیز به شرکا اجازه داده است که شرایط اجرای این قرارداد را با توافق یکدیگر تعیین کنند.
بنابراین می‌توان گفت؛ قرارداد مشارکتی که برای راه‌اندازی سفره خانه امضا و ایجاد می‌شود باید مطابق با قواعد و ضوابط قانون مدنی در خصوص عقد شرکت و ماده 10 این قانون باشد.
در توضیح ماده 10 قانون مدنی باید بگوییم که قانون گذار این ماده را در راستای حمایت از اصل آزادی قراردادها تصویب کرده است. براساس ماده فوق الذکر، اشخاص می‌توانند در خصوص هر موضوع قانونی و مشروعی که مخالف با نظم عمومی جامعه نباشد به توافق برسند. بنابراین، شرکا در هنگام تنظیم شراکت نامه می‌توانند درباره اجرای شرایط و موضوعات مشروع و قانونی با یکدیگر به توافق برسند.
شرایط اجرای شراکت نامه به وسیله توافق شرکا مشخص می‌شود اما شرکا در هنگام تعیین شرایط اجرای مشارکت نامه باید به این نکته توجه باشند که توافق برخلاف شرایط و ضوابط آمره قانونی باعث باطل شدن قراردادهای میان اشخاص می‌شود. در توضیح شرایط و ضوابط آمره قانونی باید بگوییم؛ قوانین آمره، قوانین لازم الاجرایی هستند که عدم رعایت آن‌ها باعث باطل و بی‌اثر شدن قراردادهای مکتوب یا شفاهی خواهد شد.
آیا تنظیم شفاهی قرارداد شراکت سفره خانه به تنهایی کفایت می‌کند؟
در بندهای قبلی این نوشته توضیح دادیم که عقد شرکت به وسیله توافق میان دو یا چند شریک تحقق پیدا می‌کند. بنابراین از نظر قانونی، تنظیم مکتوب عقد شرکت الزامی نیست اما باید به این نکته توجه داشته باشیم که شراکتنامه سفره خانه یک سند معتبر است که موضوعات و شرایط مورد توافق شرکا در آن به نحو مضبوطی منعکس می‌شود. همچنین تنظیم این سند باعث کاهش اختلافات و شبهات شرکا خواهد شد. شرکا با استناد به این سند می‌توانند اختلافات میان خودشان را در کوتاه‌ترین زمان ممکن حل و فصل کنند.
اگر شرکا ناچار شدند که بر علیه یکدیگر در مراجع قضایی طرح دعوا کنند، با ارائه این سند می‌توانند ادعاهای خودشان را به اثبات برسانند. در ادامه مهم‌ترین مواردی که در این قرارداد باید به آن‌ها اشاره شود را بررسی می‌کنیم:
- مشخصات هویتی و اصلاعات مربوط به هر یک از شرکا؛
- موضوع عقد شرکت؛
- مدت عقد شرکت؛
- آورده شرکا؛
- تعداد سهم شرکا؛
- جزئیات تعلق سهم به شرکا؛
- تعهدات شرکا؛
- اصل محرمانگی اطلاعات و ضمانت اجرای عدم رعایت آن؛
- وثیقه‌ها و تضمین‌های شرکا؛
- تعیین مرجع حل اختلاف میان شرکا؛
- تعیین تعداد نسخه‌های توافق نامه میان شرکا.
مطابق با ماده 190 قانون مدنی، شرایط تنظیم قرارداد شراکت سفره خانه چیست؟
قانون گذار در ماده 190 قانون مدنی شرایط تنظیم و امضای تمام موافقت نامه‌های میان اشخاص را مشخص کرده است. بنابراین شرکا باید قرارداد شراکت سفره خانه را مطابق با ماده 190 قانون مدنی تنظیم کنند. عدم رعایت شرایط مذکور در این ماده باعث باطل و غیر نافذ شدن شراکتنامه سفره خانه می‌شود. در ادامه، شرایط مذکور در ماده 190 قانون مدنی و ضمانت اجرای عدم رعایت آن‌ها را بررسی می‌کنیم:
قصد و رضایت طرفین در قرارداد شراکت سفره خانه
قصد از نظر قانون گذار به معنای داشتن عزم و اراده‌ای قاطع است. شرکایی که برای امضای این قرارداد با یکدیگر توافق می‌کنند، باید قصد امضای شراکت نامه و اجرای مفاد آن را داشته باشند. اگر یک یا چند نفر از شرکا قصد امضا و اجرای مفاد شراکت نامه را نداشته باشند؛ این مساله باعث باطل و بی‌اثر شدن آن قرارداد می‌شود.
رضایت به معنای داشتن اختیار است. شرکا باید قرارداد مشارکت سفره خانه را با رضایت و اختیار خودشان امضا کنند. شراکت نامه‌ای که یک یا چند نفر از شرکا در اثر تهدید و فشار فیزیکی مجبور به امضای آن شده‌اند، باطل و بی‌اثر است.
اهلیت طرفین در قرارداد شراکت سفره خانه
امضای عقد شرکت یک ماهیت حقوقی است که به وسیله امضای شرکا تحقق پیدا می‌کند. بنابراین شرکایی که نسبت به امضای قرارداد شرکت اقدام می‌کنند باید از اهلیت قانونی لازم برای انجام اعمال حقوقی برخوردار باشند. افراد نابالغ، غیر رشید و کسانی که قوای ادراکی و فکری آن‌ها مختل شده است، از اهلیت قانونی لازم برای امضای این توافق نامه برخوردار نیستند. به صورت کلی می‌توان گفت که اشخاص زیر نمی‌توانند این توافق نامه را به عنوان شریک امضا کنند زیرا از اهلیت قانونی لازم برای انجام اعمال حقوقی برخوردار نیستند:
- کودکان و نوجوانان کمتر از 18 سال از نظر قانونی، غیر رشید به حساب می‌آیند و برای امضا و ایجاد قرارداد، از اهلیت قانونی لازم برخوردار نیستند.
- افرادی که قوای فکری و مغزی آن‌ها مختل شده یا از بین رفته است؛
- اشخاصی که حکم ورشکستگی آن‌ها صادر شده است، از تصرف در اموال و حقوق مالی خودشان ممنوع هستند. امضای قرارداد شراکت نیز یک تصرف مالی به حساب می‌آید. بنابراین، اشخاص ورشکسته نیز نمی‌توانند این توافق نامه را به عنوان شریک امضا کنند.
در قرارداد شراکت سفره خانه ، آورده‌های شرکا باید چگونه مشخص شود؟
قانون گذار تعیین آورده‌ها را به اراده شرکا واگذار کرده است. بنابراین، در قرارداد مشارکت سفره خانه ، آورده‌ها باید به وسیله توافق شرکا مشخص شود. آورده‌های شرکا می‌تواند نقد یا غیر نقد باشد. تخصص و مهارت شرکا نیز می‌تواند به نوعی آورده آن‌ها محسوب شود. برای مثال؛ تخصص شریکی که سرآشپز ماهری است، آورده او به حساب می‌آید. همچنین فراهم آوردن مکان لازم، تجهیزات و جواز مورد نیاز برای راه‌اندازی سفره خانه نیز می‌تواند آورده‌های هر یک از شرکا باشد.
در اغب موارد، سود حاصل از راه‌اندازی سفره خانه به نسبت آورده شرکا میان آن‌ها تقسیم می‌شود. بنابراین، بهتر است که شرکا در هنگام تنظیم این شرکت نامه ارزش اقتصادی آورده‌های نقد و غیر نقد خودشان را مشخص کنند.
آیا تقسیم و تلف باعث انحلال قرارداد می‌شوند؟
به موجب ماده 587 قانون مدنی، تلف و تقسیم شدن مال مشترک باعث انحلال قرارداد مشارکت سفره خانه می‌شوند. تقسیم زمانی انجام می‌شود که تمام شرکا قصد پایان دادن به همکاری با یکدیگر را داشته باشند. در این حالت، سفره خانه و عواید حاصل از آن به نسبت آورده شرکا میان آن‌ها تقسیم می‌شود. تلف شدن و از بین رفتن سفره خانه‌ی موضوع قرارداد مشارکت نیز از دیگر عوامل انحلال آن است.
کدام یک از مراجع قانونی صلاحیت رسیدگی به دعاوی ناشی از تنظیم، امضا و اجرای قرارداد شراکت سفره خانه را دارند؟
رسیدگی به دعوی حقوقی ناشی از قرارداد شراکت سفره خانه در صلاحیت دادگاه عمومی حقوقی و شورای حل اختلاف است.
بنابراین شرکا برای طرح دعاوی حقوقی خودشان باید به دادگاه عمومی حقوقی و شورای حل اختلاف محل تنظیم قرارداد شرکت یا محل اقامت خوانده مراجعه کنند. خوانده در اینجا، شریکی است که در دادگاه عمومی حقوقی و شورای حل اختلاف بر علیه او طرح دعوا می‌شود.
همچنین شرکا در هنگام تنظیم قرارداد شرکت می‌توانند یک داور مرضی الطرفین را به عنوان مرجع حل اختلاف تعیین کنند. در این حالت، شرکا برای طرح و حل و فصل اختلافات خودشان باید به داور مرضی الطرفین مراجعه کنند.
لازم به ذکر است که شرکا برای طرح شکایت بر علیه یکدیگر باید به دادگاه کیفری 2 و دادسرای مرتبط با آن بروند.
پیشنهاد ویژه رکلا برای این قرارداد
با توجه به اهمیت تنظیم قرارداد برای معاملات و روابط همکاری مختلف، تیم حقوقی رکلا با ارائه خدماتی چون خدمات مشاوره حقوقی تلفنی و همچنین خدمات تنظیم قرارداد اختصاصی ، شرایطی را ایجاد کرده است که تمام اقشار بتوانند به سهولت با مشاوران حقوقی و کارشناسان مجرب ارتباط بگیرند و سوالات حقوقی خود را مطرح کنند. همچنین برای شما این امکان وجود دارد که نوشتن قرارداد مورد نظرتان را نیز به این کارشناسان بسپارید تا از این مساله اطمینان داشته باشید که شراکتنامه شما، کاملا مطابق با توافقاتی خواهد بود که میان طرفین مطرح شده است. برای دسترسی آسان به این خدمات، کافی است که درخواستتان را در صفحات مربوطه ثبت کنید. بعد از ثبت درخواست، در اسرع وقت با شما ارتباط می‌گیریم.
قرارداد شراکت سفره خانه
آیا به این قرارداد نیاز دارید؟ برای تهیه آن روی تصویر پایین بزنید.
