با خواندن این مطلب، از نمونه قرارداد فروش گندم بیشتر بدانید!

قرارداد خرید گندم ، از مهمترین قراردادهایی است که میان کشاورزان و خریداران محصول کشاورزی تنظیم می‌شود. گندم متداول‌ترین  محصول کشاورزی کشور است و در بسیاری از مناطق کشور کشت می‌شود. از طرفی محصولی پرطرفدار است. زیرا سبد غذایی مردم جهان به آن وابسته است. به همین دلیل می‌توانیم ادعا کنیم که این محصول چه در داخل کشور و چه در سایر کشورها، همیشه مشتریان خود را دارد. کشور ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی مطلوبی که دارد، می‌تواند تولید کننده بزرگی در زمینه کشت گندم باشد. به همین مناسبت، صادرات گندم و خرید و فروش بین المللی این محصول نیز از قراردادهای متداول خارجی محسوب می‌شود.

تولیدات کشاورزی و محصولات صادراتی اهمیت زیادی در چرخه اقتصادی کشور دارند. از طرفی نیاز داخلی کشور را مهیا می‌کنند و از طرفی موجب می‌شوند که وابستگی به صادرات نفتی روز به روز کاهش پیدا کند و چرخه تولیدی و تجارت و اقتصاد، قوی‌تر و فعال‌تر باشد. در این میان، بدون شک معاملاتی که انجام می‌شود نیازمند یک نمونه قرارداد خرید گندم اصولی است که تمامی جوانب را رعایت کرده باشد و بتوان با استفاده از آن با اطمینان بیشتری وارد معامله و خرید و فروش شد.

نمونه قرارداد خرید گندم چه نوع قراردادی محسوب می‌شود؟

نمونه قرارداد فروش گندم نوشته‌ای قانونی است که که در آن درباره انجام معامله خرید و فروش گندم صحبت شده است. این قرارداد یک سند معتبر قانونی است که خرید و فروش گندم میان طرفین را از نظر قانونی ثابت می‌کند. در واقع مدرک معتبری برای حفاظت از حقوق طرفین است.

متن قرارداد حاوی اطلاعات جامعی درباره نوع گندم، میزان گندم خریداری شده، چگونگی انجام معامله گندم میان خریدار و فروشنده، قیمت هر کیلو، کیسه یا هر تن گندم که بنا به درخواست مشتری آماده تحویل می‌شود، شرایط تحویل گندم‌های سفارش داده شده، شرایط قرارداد و موارد مهم دیگر است. متن نمونه قرارداد فروش گندم طرفین معامله را معرفی می‌کند و با امضای قرارداد، این اشخاص تمام مسئولیت قرارداد را به عهده خواهند داشت و در صورت بروز خطا یا مشکل باید پاسخگو باشند.

نمونه قرارداد خرید گندم از نگاه قانون مدنی

نمونه قرارداد خرید گندم از نگاه قانون مدنی، یک نوع قرارداد خرید کالا است. عقد بیع یا عقد خرید و فروش، از جمله عقود معین قانون مدنی است که برای انجام معاملات به کار گرفته می‌شود. در واقع هر خرید و فروشی که انجام می‌شود، نوعی از عقد بیع است. همانطور که اشاره کردیم، قانون مدنی عقد بیع را یک عقد معین می‌نامد. به این معنی که در متن قانون به طور صریح و مستقیم درباره آن توضیح داده شده است.

قانون مدنی عقد بیع را تعریف می‌کند و در ماده‌هایی از این قانون درباره نحوه اجرای این معامله قواعدی آمده است. بنابراین تنظیم نمونه قرارداد خرید گندم ، زمانی صحیح و معتبر است که مطابق با قانون مدنی درباره عقد بیع باشد. از طرفی ماده 10 قانونی مدنی نیز تاکید می‌کند که محدودیتی در تنظیم قراردادها وجود ندارد و تنها شرط لازم این است که قرارداد مخالف صریح قانون و عرف نباشد.

جایز یا لازم بودن قرارداد

تضمین انجام قرارداد از دغدغه‌های طرفین قراردادهای خرید و فروش است. قانون مدنی عقد بیع را عقدی لازم می‌داند. به این معنی که قراردادهایی که براساس قواعد عقد بیع نوشته و تنظیم می‌شوند، لازم الاجرا هستند. طرفین ملزم هستند که در قرارداد باقی بمانند و برای انجام معامله مورد نظر همکاری کنند. خریدار یا فروشنده گندم، بعد از امضای قرارداد نمی‌تواند ابراز پشیمانی کند یا یک طرفه قرارداد را فسخ کند. البته خریدار می‌تواند در بخش شروط قرارداد، مدت زمان محدودی را برای بررسی محصول و امکان ارجاع آن در نظر بگیرد.

به طور کلی خریدار و فروشنده ملزم هستند که به قرارداد عمل کنند. اما می‌توانند شرایطی را هم برای فسخ قرارداد در نظر بگیرند. لازم بودن عقد بیع، تضمین مطمئنی است که به پشتوانه آن، بسیاری از اشخاص با آسودگی خاطر بیشتری اقدام به انجام معامله می‌کنند.

شرایط صحت قرارداد

قرارداد فروش گندم ، زمانی صحیح است که شرایط قانون مدنی رعایت شود. شرایط عمومی قانون مدنی در این قرارداد عبارتند از:

1. قصد و رضای کشاورز و خریدار
2. اهلیت کشاورز و خریدار (عاقل و بالغ باشند و به اموال خود دسترسی داشته باشند)
3. مورد معامله مشخص باشد. برای مثال تعیین مساحت مشخصی گندم، میزان مشخصی از مورد معامله را معلوم نمی‌کند. در متن قرارداد باید اشاره شود که دقیقا چه چیزی در نظر خریدار است. آیا خریدار گندم را می‌خواهد یا سبوس آن را. همچنین باید مشخص شود که مقدار خریداری شده دقیقا چند کیلو است.

قرارداد سلف گندم چگونه قراردادی است

ماهیت کار کشاورزی به این صورت است که کشاورز فصل‌هایی از سال را مشغول کار و فعالیت است تا بتواند محصول را به خوبی برداشت کند. کشاورز محصول برداشت شده را می‌فروشد و درآمد حاصل از کشاورزی یک سال خود را از این طریق کسب خواهد کرد. بنابراین کشاورز باید برای زمان مانده تا برداشت بعدی محصول که غالبا چند فصل بعد است، مدیریت مالی داشته باشد. درآمد حاصل از کشاورزی ماهانه نیست و به همین دلیل گاهی پیش می‌آید که کشاورزان در طول سال از نظر مالی دچار مشکل شوند.

یکی از راه‌های رسیدگی به این مشکل این است که کشاورز از قرارداد سلف گندم استفاده کند. قرارداد سلف گندم که در زبان عامه به قرارداد سلم معروف است، نوعی از عقد بیع است. از نظر قانونی صحیح و معتبر است. این قرارداد را می‌توانیم نوعی پیش فروش محصول نیز در نظر بگیریم. به این صورت که خریدار براساس برآورد سال‌های پیش، بخشی از محصول کشاورز را به صورت پیش پرداخت از او می‌خرد. در مقابل کشاورز نیز متعهد می‌شود که در زمان برداشت محصول، آن میزان محصول فروخته شده را به خریدار تحویل بدهد.